Boiga dendrophila (Mangroveslang)

©2013 M. v.d. Heijden

De meesten van jullie kennen mijn voorliefde voor slangen die we in het wild kunnen ontdekken. Zo leeft er zowel in West Maleisië als op Borneo de Mangroveslang. Een prachtige zwarte slang met gele strepen, die niet alleen giftig is maar ook behoorlijk groot kan worden waardoor hij zeer indrukwekkend is als deze opeens vlak voor je kruipt.

De Boiga dendrophila is een slang uit de familie gladde slangen, die vaak simpelweg Mangrove(nachtboom)slang wordt genoemd. Naast Maleisië komt hij ook voor in de Filipijnen, Indonesië, India, Thailand, Oost-Timor en Vietnam.

Zoals zijn naam al aangeeft leeft hij in de mangrove-achtige gebieden waar het waterpeil behoorlijk kan schommelen. Deze slang leeft dan ook zowel in de bomen, op de grond eronder als in brak water. Al zal dat laatste vooral ’s avonds plaatsvinden omdat hij overdag helemaal opgerold in de bomen slaapt. Het is namelijk een nachtdier dat pas na schemer actief wordt op zoek naar prooien.

Hij wordt zo’n 2,5 meter lang en is door zijn formaat en opvallende kleuren makkelijk te herkennen. Afhankelijk van zijn leeftijd heeft hij 21 tot 80 gele dwarsbanden over zijn lichaam. Ook de buik en keel zijn geel en soms een gedeelte van zijn kop.

Zoals ik al eerder aangaf, is de slang behoorlijk giftig maar gelukkig niet zo erg dat een beet bij de mens de dood betekent. Wel een zeer pijnlijke en vervelende zwelling. En omdat hij bovendien erg agressief kan zijn tegen de mensen en zonder enige waarschuwing kan uithalen en bijten, kijk ik toch maar liever een beetje uit.

De Mangroveslang is razendsnel en jaagt tussen struiken en bomen op ratten en muizen, maar ook vogels en hagedissen zijn geliefd bij hem. Omdat deze slang ook andere slangen eet, wordt hij door de lokale bevolking gewaardeerd en met rust gelaten.

Op een avond liepen we te wandelen langs een uitloop van de zee en zagen een zeer groot exemplaar in het water. Met een enorme soepelheid en snelheid kwam hij onze kant op en keek ons aan met een niet al te vriendelijke blik. Even leek het erop alsof hij de kant op wilde stormen waar wij stonden te kijken en natuurlijk te fotograferen. Maar gelukkig besloot hij toch in het water te blijven, waardoor wij hem goed konden observeren. Het was weer een echt genietmoment wat ik toch even met jullie wil delen.